“Dağlarda tek tek
ateşler yanıyordu.
Ve yıldızlar öyle ışıltılı öyle ferahtılar ki
sayak kalpaklı adam
nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden
güzel, rahat günlere inanıyordu.”

Nazım Hikmet, Kuvayi Milliye Destanı’nda böyle tasvir ediyordur zaferin ardındaki yıldızlı geceleri. Türk Milleti, baştan sona cephelere bölünmüş Anadolu’da kendi destanını yazıyor ve bağımsızlık zaferi için nice can, karanlık gecede al gölgelere bulanıyordu.

30 Ağustos 1922’de Başkomutan Mareşal Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün komutasında, Büyük Taaruz Muharebesi’nde Türk Ordusu vatanın kaderini belirleyecek en keskin zaferini göğüslüyordu. Ve  Anadolu, bağımsızlığın, hürriyetin, egemenliğin mutlak destanını omuz omuza koca bir tarihe nakşediyordu. 30 Ağustos’ta kazanılan bu yüce zafer, Cumhuriyet’i müjdeliyordu kana boyanmış topraklara…

Mustafa Kemal Paşa, Başkomutanlık Meydan Muharebesi’nden iki  sene sonra  Büyük Taaruz’u sevk ve idare ettiği Zafertepe’de 30 Ağustos 1924 tarihinde şöyle diyordu;

“… Hiç şüphe etmemelidir ki yeni Türk Devleti’nin, genç Türkiye Cumhuriyeti’nin temelleri burada atıldı. Ebedî hayatı burada taçlandırıldı. Bu sahada akan Türk kanları, bu semada uçuşan şehit ruhları, devlet ve cumhuriyetimizin ebedî muhafızlarıdır…”

İşte bugün, bu vatan uğruna can vermiş ne kadar şehit varsa Onları rahmetle anıyor, bize sundukları emaneti şükranla koruyacağımıza ant içiyoruz.

30 Ağustos Zafer Bayramımız Kutlu Olsun.